Wycieczkę na przedostatni nasz szczyt w Koronie zaczęliśmy od… zdobycia Babiej Góry i Lackowej, a wszystko dlatego, aby reszta naszej ekipy zdobywców mogła nadrobić brakujące koronne szczyty. Opisy szlaków na Babią znajdziecie TUTAJ, a na Lackową TUTAJ, więc nie ma się co powtarzać ;)
Późnym sobotnim wieczorem dotarliśmy więc do miejscowości
Wołosate, gdzie zarezerwowaliśmy nocleg. W niedzielę z samego rana ruszamy na szlak.
Kupujemy bilety wstępu do Bieszczadzkiego Parku Narodowego, przybijamy
pieczątki, i kierujemy się szlakiem niebieskim na najwyższy szczyt Bieszczad -
Tarnicę.
Już na samym początku wędrówki w oddali widzimy nasz cel.
Cała droga prowadzi szlakiem niebieskim, który nie jest skomplikowany.
Początkowo wiedzie przez las. Nie jest tam zbyt stromo, za to udaje nam się spotkać
kilku mieszkańców. Najpierw była to urocza żabka, a później między drzewami
wypatrzyliśmy sowę. Piękne stworzenie!
Powyżej linii drzew odsłaniają się przed nami rewelacyjne
widoki, które będą nam już towarzyszyły aż po sam szczyt. Co jakiś czas
zatrzymujemy się żeby zrobić kilka zdjęć i nacieszyć oczy. Szlak nie jest
trudny, ale bardzo widokowy. Byliśmy pierwszy raz w Bieszczadach i zrobiły na
nas baaaardzo pozytywne wrażenie! Szkoda, że mamy do nich dość daleko i nie
zapuszczamy się zbyt często pod ukraińską granicę.
Meldujemy się na szczycie! Jakoś w tym momencie dociera mnie, że został już tylko jeden do osiągnięcia celu jakim jest KGP. Na górze pstrykamy sporo zdjęć i wcinamy drugie śniadanie.
Jest pięknie, ale niestety pora wracać. Poza zejściem czeka nas jeszcze 5
godzin jazdy do domu.
Schodzimy w dół mając nadzieję, że jeszcze będziemy mieli
okazję tu wrócić i nieco bardziej poeksplorować okolicę. Podsumowując:
Bieszczady mimo, że nie są zbyt wysokie to zrobiły na nas ogromne wrażenie!
Szlak na Wołosate-Tarnica- Wołosate to około 11 km, które
zajęły nam 4,5 godziny marszu. Przy Okazji zdobywamy punktów 19 GOT
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz